Het ziet er bijna uit als een voormalig militair terrein: ijzeren hekken hangen in hun verroeste deurbeslag, rondom staan afgebrokkelde betonnen palen, een kunstmatig aangelegde aarden wal doorkruist het terrein. Oude schachten komen tevoorschijn onder de dichte begroeiing. Deze plaats was lange tijd zeer belangrijk voor de mensen in Uelsen.

Uit de geschiedenis van de eerste centrale drinkwatervoorziening:

Tijdens de Weimarrepubliek (van 1918 tot 1933) zorgden de autoriteiten versterkt voor de basisvoorzieningen van de Duitse bevolking. Zij zagen de verbetering van de hygiënische omstandigheden, zowel in de steden als op het platteland als een belangrijke taak. De particuliere bronnen in Uelsen kwamen daarbij in het vizier van de autoriteiten in Osnabrück. Officiële onderzoeken uit 1924 gaven een vaak miserabel rapport over de kwaliteit van het water.

Onderwijzer en volksvertegenwoordiger Arnold Timmer (1894 tot 1933) nam het initiatief voor de aanleg van een centrale drinkwatervoorziening. Ondanks aanzienlijke weerstand van sommige dorpelingen, zette hij deze aanleg door. Na jaren van planning en een jaar van bouwen vond op 27 juli 1929 de officiële inwijdingsplechtigheid plaats. In datzelfde jaar werd hij door negen van de elf vertegenwoordigers van de gemeente tot nieuwe burgemeester gekozen.

Tot de jaren 1970 stroomde het water van hier door een 12,5 cm dikke gietijzeren pijpleiding naar het waterleidingbedrijf van Uelsen. Sindsdien heeft het WAZ Neuenhaus de drinkwatervoorziening voor Uelsen en de gehele Niedergrafschaft overgenomen.

De opkomst van het nationaal-socialisme in Uelsen maakte een vroegtijdig einde aan de vele verplichtingen van de burgemeester. Na slechts twee jaar in functie nam Timmer in 1932 afscheid van de gemeente en liet hij zich overplaatsen naar Venne bij Osnabrück, hoewel hij in Uelsen een eigen huis had laten bouwen voor zichzelf en zijn gezin.